Chario для тонких эмоций и безудержного веселья Обзор АС Chario Syntar 533

Odsłuch

Kolumny tego testu mają dobrą lub bardzo dobrą równowagę, większość wzmacnia ją doskonałą spójnością i mimo że mamy do czynienia z konstrukcjami trójdrożnymi, dynamika idzie w parze z dyscypliną — generalnie jest bardzo porządnie i normalnie, bez ekscesów czy dalekich wycieczek.

Na takim tle Chario pojawia się z ponadstandardową dawką swobody, otwartości, luzu, chociaż i to brzmienie nie jest przesadnie «eksperymentalne» i obliczone tylko na «popisy». Jest jednak wyraźnie odmienne, co samo w sobie jest już zaletą o tyle, że daje nam rzeczywisty wybór — nie tylko między markami i różnymi pomysłami na wygląd.

Kolumny Chario Syntar 533 grają zresztą tak, jak tego się po nich spodziewałem — firma wypracowała charakterystyczny styl, więc to, co słyszymy, nie jest dziełem przypadku, jest dokładnie zaplanowane i wykonane.

Tak dokładnie, że nawet przy poważnym, widocznym przecież w pomiarach, odejściu od liniowości, brzmienie jest harmonijne, ogólnie dobrze zrównoważone, fizjologiczne, dla ucha niekłopotliwe. Mało powiedziane — jest bardzo efektowne, wręcz spektakularne.

Ma przecież zachęcać, a nie zniechęcać, i robi to pewnie bardzo skutecznie, jeśli tylko zdefiniować potencjalnego odbiorcę nie jako ortodoksyjnego, purystycznego audiofila, lecz «Kowalskiego», który wreszcie uwierzył, że nie musi mieć «złotego ucha», aby «usłyszeć różnicę» i czerpać codzienną przyjemność z posiadania sprzętu lepszego niż miniwieża czy kino domowe «z jednego pudełka».

Dopóki nie nabierze doświadczenia (zbytniego czy zbędnego?…) i nie zacznie szukać «prawdy», zamiast prostej przyjemności, właśnie takie brzmienie jak z Chario da mu więcej frajdy niż przetwarzanie dokładne, wyrównane, kontrolowane — takie jak choćby z Jamo C809.

Przepis na taki efekt jest znany od dawna — charakterystyka Syntara jest wyprofilowana tak, aby eksponować skraje pasma, i w konsekwencji cofnąć środek. Przepis prosty, ale w realizacji wcale nie taki łatwy, nie można przekroczyć pewnej granicy, za którą brzmienie będzie wydawać się dziwne nawet Kowalskiemu — jeżeli nie dzisiaj, to jutro. I tę właśnie sztukę Chario opanowało nadzwyczajnie.

Brzmienie jest żywe, soczyste, nie ma w nim ani twardości, ani zimna — jest dość jasne i lekkie dzięki podkreśleniu wysokich tonów, zarazem gęste i dobrze «posadowione» na mocnym, nasyconym zakresie niskotonowym.

Basu Chario Syntar 533 nie żałują, podają go z rozmachem i bez dyscypliny dokładnych konturów i szybkiego ataku; bas jest zaokrąglony i zmiękczony, a mimo to nie zalewa nas nieczytelną magmą, nie został też obciążony ani twardością, ani dudniącymi podbarwieniami.

Owszem, w niektórych nagraniach jest go obiektywnie trochę za dużo, lecz nawet ten nadmiar ma niemęczący charakter. Jednak chyba najwięcej punktów, i u większej liczby słuchaczy, Syntary mogą zdobyć za przestrzeń.

Jest zjawiskowa — unikam egzaltowanych określeń, ale tym razem nie ma się co szczypać (można się raz uszczypnąć, żeby uwierzyć, że to nie sen, a jawa). Niezwykła swoboda, rozproszenie, obfitość i szerokość sceny służą każdej muzyce.

Warto zauważyć jeszcze jedną ich specjalną zaletę — słuchając cicho, będziemy wciąż słyszeć wszystko, skraje pasma nie zgasną, bo wybrane ukształtowanie charakterystyki wychodzi naprzeciw zmiennej czułości ludzkiego ucha.

Listening sessions

Immediately obvious from the get-go in our listening sessions was that the Chario Constellation II Delphinus speakers were very good at converting electrical power into acoustic watts, so whereas we would usually doubt a ‘90dBSPL’ specification for such a small bookshelf speaker, the Delphinus sounded every bit of this rating. 

This is good news not only because high-efficiency speakers sound more ‘exciting’ than lower-efficiency ones, but also because this efficiency means you’ll get the highest performance possible from your amplifier, because more of its power will be going into generating sound in your room, and less on raising the temperature inside the cabinet by heating up the drivers’ voice coils. 

As we kind of suspected from the compliance of the bass driver (it’s quite ‘springy’ under the fingers) bass lines also had quite a spring to their step – there’s nothing stodgy about the bass delivery of these speakers: It’s bright, bouncy, beautifully paced, with a depth to it that in a dealer’s showroom might have you looking around for a hidden subwoofer. 

This was particularly evident listening to the organ and double-bass on Heavenly Voices, from ‘Lightness of Dark’ (Fiona Joy Hawkins and Rebecca Daniel), but the lower octaves of Hawkins’ piano are also accurately realised. A track like this would be nothing without ‘heavenly voices’, and these (supplied by the aforementioned) also perfectly revealed the purity and accuracy of the Delphinus’ midrange sound. 

The speed of the cone, and the match it is with the tweeter were illustrated by the immediacy and dynamism of the piano sound on the track that follows (Ghosts Insanity Angels), although we constantly had to remind ourselves that it was composed by Hawkins, and not Michael Nyman. 

This speed and dynamism are complemented by the superb warmth of the midrange sound, no better examplared than if you audition Katie Melua’s oddly named (Belfast) Penguins and Cats. You can also use this track to admire the sweet, pellucid high-frequency delivery of the Delphinus IIs’ tweeter. Make sure you listen off-axis too, because its dispersion is particularly good, no doubt partially due to that horn. 

Well-recorded acoustic guitar is also a joy to hear when listening to these Charios. Melua’s album is as good as any to try this out, though you should choose tracks that she herself has produced. If you don’t have her playlist handy, any well-recorded acoustic guitar will suffice to prove the point.

(Image credit: Chario)

We’ve ranked the best stereo amplifiers on the market

Обзор акустики Chario Syntar 530

Итальянская компания Chario Loudspeakers относится к числу наиболее научно-ориентированных разработчиков акустики. Многочисленные научные исследования помогли специалистам фирмы сформировать особое «лицо» своей продукции, которое не спутаешь ни с каким другим. К примеру, ещё в 1987 году они выпустили на рынок первые домашние колонки, у которых низкочастотный динамик излучал «в пол». И с тех пор инженеры Chario придерживаются этой концепции при создании любых моделей напольной акустики, имеющих не менее трёх полос. Особые усилия были приложены специалистами фирмы для снижения частоты сопряжения мидбаса и твитера. Как известно, на верхней середине мидбасовая головка начинает проявлять направленные свойства, что вносит определённые диспропорции в построение звуковой сцены, однако снижение частоты раздела резко ужесточает требования, предъявляемые к ВЧ-динамикам, потому очень мало кто из производителей идёт по такому пути. Рекордно «басовитые» твитеры используются в верхней серии акустики — Academy — однако и в более демократичных моделях задействованы пищалки с очень низкой (для своего размера) частотой раздела между мидбасом и твитером. Наконец, исследования, проведённые специалистами Chario, показали, что центральный колпачок в ряде случаев является источником специфических искажений, и с тех пор головки со сплошными диффузорами являются своего рода визитной карточкой фирмы.

Membrany

Membrany głośników niskotonowych i średniotonowego przygotowano z polimeru; zwraca uwagę to, że są wykonane z jednego kawałka, bez doklejanej nakładki przeciwpyłowej. Kopułka wysokotonowa ma średnicę 27 mm i zasadniczo jest tekstylna, a swoją srebrzystą barwę uzyskała dzięki napyleniu aluminium.

Dzięki tym sprytnym sposobom cały układ nabrał wizualnych cech sugerujących zastosowanie membran metalowych, podczas gdy metalowy jest tylko miligram aluminiowego pyłu…

Oferta firmy Chario składała się do tej pory z wielu serii, których nie zapamiętałem w jakimś logicznym porządku; być może zbyt rzadko testowałem Chario, ale odrabianie tej lekcji nie będzie już potrzebne, tak jak niepotrzebne okazało się utrzymywanie w katalogu tak wielu «bytów».

Chociaż na witrynie producenta wciąż można spotkać znane nazwy Silhouette, Silverett, Premium, Hiper i Picollo, to wraz z wprowadzeniem serii Syntar ogłoszono, że zastąpi ona wszystkie wyżej wymienione! To się nazywa skróceniem linii frontu, który najwyraźniej był o wiele za długi. Pozostaną jeszcze najdroższe modele serii Academy i Constellation, ale w zakresie średniobudżetowym wyłączność będzie miał Syntar.

W naszym teście, ze względu na założony zakres cenowy, pojawia się najdroższa konstrukcja tej serii Chario Syntar 533 (podobnie jest w przypadku Cantona i Jamo). Mniejszy model wolnostojący ma numer 530, a klasyczne dwudrożne podstawkowe — 516 (mniejszy) i 520 (większy).

Jest też dość niezwykła trójdrożna konstrukcja o symbolu 523R — za mała, żeby ją stawiać na podłodze, za duża dla regularnych podstawek, ale przecież kiedyś takie właśnie dominowały…

Dostępne będą dwie wersje serii Syntar — z obudowami «klasycznymi» (tak określa je producent), czyli z krawędziami pod kątem prostym i z zaokrąglonymi krawędziami (Syntar R), które właśnie testowaliśmy.

Maskownica trzyma się nie na kołkach, których uchwyty nieco popsułyby lico obudowy, lecz na magnesach, co oczywiście doceniamy; rozwiązanie jest tylko trochę niedopracowane, bowiem maskownica, mimo że dość cienka, okazuje się zbyt ciężka dla trzymających ją magnesów, i wystarczy ją lekko trącić, aby spadała.

Oczywiście nikt nie musi jej trącać, można więc odwrócić argumentację i stwierdzić, że kolejną jej zaletą jest to, iż można wyjątkowo łatwo ją zdjąć…

The equipment

Chario was founded in Milan, Italy, in 1975 by Carlo (Charlie) Vicenzetto and Mario Murace, who combined parts of their first names (the ‘Cha’ from Charlie and the ‘rio’ from Mario) to create the unusual company name. 

Although Vicenzetto retired a few years ago, Murace still works as one of the company’s audio engineers. Alessandro Migliorini, one of the company’s three new owners, says that as far as he knows, Chario is the only audio company in the world that has been operating for more than 40 years that has had the same audio engineer since its inception. 

Chario is an entirely home-grown Italian manufacturer, though its manufacturing operations are fragmented right across that country, with its headquarters located in Vimercate, a city around 20km north-east of Milan, and a small factory in another town close to Vimercate. There’s also a larger factory near Vicenza where all the cabinetry is made. All the drivers used by Chario are made in a factory near Ancona, on Italy’s eastern coast. 

The chassis of the Delphinus’ bass/midrange driver chassis is 202mm at its widest part, but the moving diameter is 160mm and the most important dimension – the Thiele/Small diameter – is 146mm, which gives an effective cone area (Sd) of 168m². 

The cone is made from a paper compound, while the cone suspension, which has a normal ‘traditional’ roll surround, is made from a rubber compound. The central dustcap is dished, rather than domed, which gives a much cleaner look. The driver chassis is recessed into the front baffle to assist with dispersion. 

The Delphinus’s tweeter has a 38mm coated fabric dome that’s driven at its periphery by a voice coil driven by a standard ferrite magnet. The large (130mm diameter) tweeter face plate doubles as a horn, which improves the efficiency of the tweeter while at the same time also improving dispersion. Like the bass/midrange driver, the tweeter face plate is secured to the baffle by star-headed wood screws, rather than by bolt/nut fixings, and is also recessed into it. 

Rather unusually for a standmount/bookshelf bass reflex design, the Chario Delphinus’ bass reflex port is located underneath the cabinet. It’s 67mm in diameter, 92mm long and has neither a flared exit nor a flared entry. This ‘underside’ location of the port means that it is essential that either the rubber conical feet supplied with the Delphinus – or the threaded spiked feet that are also supplied – be fitted to ensure the bass reflex port can perform its designed task of reinforcing and extending the speaker’s bass response. 

Using the rubber feet delivers a 20mm ‘gap’ between the bottom of the speaker cabinet and the surface it’s sitting on. Using the feet also means that the top of the cabinet is 415mm above that surface – slightly more than identified by Chario’s specification. (Similarly, Chario’s specification for cabinet depth, of 330mm, does not take into account the depth of the grille or the extent to which the speaker terminals protrude from the rear of the cabinet. If you factor these into the dimensions, the total cabinet depth increases to 345mm.) 

The rear terminals are of a design we cannot recall seeing previously, but are gold-plated multi-way types that accept banana plugs, spades, ring connectors and bare wire. They’re on 35mm centres, so you can’t use standard dual-Pomona plugs. Only a single set is fitted, so bi-wiring and bi-amping are out. 

The speaker grille is wonderfully open, as the black acoustically transparent cloth is stretched over a wooden frame that has only a very narrow periphery: there are no cross-struts. It’s secured to the grille via the post-and-socket technique, with the posts fixed to the grille frame. 

The Chario Delphinus’ cabinet is particularly attractive and not completely unlike those made by Sonus faber… which is perhaps not so surprising since both are Italian companies. 

According to Migliorini, all the wood used in Chario speakers hails from Italy, the side panels are finished by hand, and there’s no machinery used in cabinet assembly: all the work is handcrafted. He says ‘even the painting of the cabinet’s central body is made by hand’, which references the fact that although the side panels are solid wood, the central top, rear, baffle and bottom panels are painted with a black paint that gives an almost ‘velveteen’ finish.

(Image credit: Chario)

Best budget hi-fi speakers of the year

Lab test results

Newport Test Labs measured the overall in-room frequency response of the Chario Constellation II Delphinus being as 80Hz to 20kHz ±3dB, as shown by the trace on Graph 1, which is the averaged in-room response measured using pink noise, with capture smoothed by a third-octave filter.

(Image credit: Australian Hi-Fi Magazine)

You can see that within these ±3dB parameters, the response is quite flat across the midrange area, from around 200Hz up to 4kHz, but the response is elevated both below 200Hz and above 4kHz. From 4kHz it rises to be +4dB at around 8–10kHz, after which it rolls off smoothly to 20kHz. In the bass end, there’s a boost peaking at around +2.5dB between 100 and 200Hz. The response rolls off smoothly below 100Hz. 

(Image credit: Australian Hi-Fi Magazine)

Graph 2 shows the high-frequency response of the Chario Constellation II Delphinus in greater detail. This response is purely anechoic, and with much higher resolution than the trace in Graph 1 and with no smoothing. 

Two traces are shown, with the black trace showing the frequency response without the front grille fitted, and the red trace the frequency response when the grille is used. 

When used without the grille, you can see that the Chario Constellation II Delphinus’ midrange is indeed smooth out to 4kHz after which it rises continuously with a small lift at 5kHz, a larger one at around 8–10kHz after which it continues rising to be around +6dB at 16kHz before rolling off to be 5dB down at 20kHz. 

The red trace shows that the grille is mostly acoustically transparent, but does introduce a –2dB dip between 3.2kHz and 4.5kHz and causes the response above 14kHz to drop off a little earlier than it does when the grille is not used, but has no effect on response above 17kHz. 

(Image credit: Australian Hi-Fi Magazine)

The low-frequency response of the Chario Constellation II Delphinus, as measured by Newport Test Labs and depicted in Graph 3, above, shows a rather unconventional port tuning (red trace), which means the port really has no discernable ‘peak’ and delivers appreciable output over a very wide bandwidth, one that extends from at least 25Hz up to 120Hz. The response of the bass driver (black trace) rolls off sharply below 100Hz to a minima at 47Hz. 

(Image credit: Australian Hi-Fi Magazine)

The impedance of the Chario Constellation II Delphinus, as measured by Newport Test Labs, is shown in Graph 4 and shows classic bass-reflex tuning, with two resonant peaks, the higher one at 78Hz (around 12Ω) and the lower at 23Hz (around 14Ω) with the impedance of the ‘saddle’ between them at around 40Hz dipping down to 3.5Ω. 

This is lower than both Chario’s claimed nominal impedance (of 4Ω) and also its stated minimum impedance (of 5.8Ω). According to Newport Test Labs’ graph, the minimum impedance is 3.2Ω (at 150Hz). You can see there’s a significant resonance visible on the trace at around 700Hz. This turned out to be the result of interaction between the bass driver and the reflex port. 

(Image credit: Australian Hi-Fi Magazine)

Graph 5 shows the overall frequency response of the Chario Chario Constellation II Delphinus as obtained by splicing the low-frequency in-room response to the anechoic high-frequency response. You can see that overall, the response extends from 50Hz to 20kHz ±5dB. 

(Image credit: Australian Hi-Fi Magazine)

The final graph in the series is a composite on which the upper measurement range for the bass/midrange driver and port has been extended and we can now see the interaction between the bass/midrange driver and the reflex port that caused that resonance on the impedance trace. 

Despite the interaction between the two there seems to be no effect on the frequency response, as you can see by looking at it immediately above where the traces intersect, so we would assume that although it’s obviously measurable, it’s not actually audible. 

Newport Test Labs measured the sensitivity of the Chario Constellation II Delphinus at 89dBSPL at one metre for a 2.83Veq input, which is a little higher than we would have expected from a small two-way design.

The best DACs available this year

Chario Cielo

Описание

Новый модельный ряд Chario Aviator уже представлен в нашем салоне акустикой Cielo. Линейка Aviator позиционируется между линейками акустики Chario Constellation и Academy.

Конструкция “Авиаторов” ближе к линии Constellation. Боковые стенки выполнены из массива ореха толщиной до 45 мм, корпус выполнен из высокоплотного ДВП (в итоге получаем аудиофильскую сэндвич-структуру). Корпуса, однако, имеют совершенно другую форму, с обтекаемыми формами и небольшими пропорциями. Закругленные углы корпусов не только радуют глаз, но и снижают краевую дифракцию звуковых волн, способствуя большей линейности АЧХ. Акустическое проектирование корпусов Aviator ближе к серии Academy — каждая модель колонок имеет свой специфический кабинет, изученный и разработанный как неотъемлемая часть акустического устройства. Излучатели были установлены в обратном порядке с высокочастотным динамиком ниже среднего уровня, логично относительно восприятия частот сидящим слушателем. Серия состоит из пяти моделей — двух полочников: Ghibli и Nobile — и трех напольных моделей: Amelia, Cielo и Aria. Полочники двухполосные; напольная акустика — трехполосная, с двумя низкочастотными динамиками; один из них излучает назад, а другой вниз. Во всех моделях высокие частоты поддерживаются новой версией нестандартного, но типичного для Chario 38-мм купольного твитера T38 Waveguide. Из названия легко понять, что преобразователь интегрирован с волноводом, что повышает его эффективность, одновременно создавая нужные характеристики и направление и работает с весьма низким для твитера порогом среза частот 1,2 кГц кроссовера четвертого порядка. Это обеспечивает комфортное прослушивание на протяжении долгого времени за счет более «теплых» высоких частот. Среднечастотники и низкочастотные драйверы имеют размеры 13 или 16,5 см, в зависимости от модели, в которой они установлены. Их мембраны изготовлены из композита Rohacell (сэндвича из двух полимерных слоев с уретановым покрытием, дающим высокомолекулярное демпфирование), а привод обеспечивается неодимовыми магнитами. Все модели Aviator имеют одну пару позолоченных разъемов за исключением двухсекционной акустики Aria имеющей клеммы на нижней и верхней секциях. В комплекты акустики входят массивные резиновые ножки.

Chario подчеркивает, что все модели спроектированы и изготовлены в Италии, и в их конструкции использовались только экологически чистые материалы. Используются только прозрачный нетоксичный лак на водной основе

Внимание к обработке и окончательной отделке

позволяет создать корпус акустики необычайной жесткости и визуальной красоты. Только для обработки древесины требуется шесть месяцев, а шесть разных производственных этапов контроля качества всегда стремятся к совершенству.